Als je zwangerschap is geëindigd in een miskraam of je hebt moeten kiezen om deze af te breken, heb je daar vaak veel verdriet van.

Je bent van je stuk gebracht en je wilt graag begrip vanuit je omgeving. Door begrip van anderen voel je je gesteund en dat helpt weer om je beter te voelen.
Nu blijkt dat in de praktijk niet altijd even gemakkelijk, veel mensen reageren anders dan verwacht.

In onze omgang met anderen vullen we vaak in wat de ander denkt of voelt.

Dit invullen geeft houvast, grip op je leven. Niet alleen voor jou, ook voor je omgeving naar jou toe. Jij denkt dat je omgeving wel snapt hoe je je voelt. Dat ze snappen dat je behoefte hebt aan steun. Wanneer er dan bijvoorbeeld onhandige opmerkingen komen doet jou dat pijn.
Ook je omgeving vult vaak in wat jij denkt en voelt. Ze proberen je pijn en verdriet weg te nemen en maken daarbij soms onhandige opmerkingen, ze gaan jou mijden of vragen er niet meer naar omdat ze je niet verdrietig willen maken. Zij zien niet dat je verdriet er toch wel is.

Juist dit invullen leidt vaak tot misverstanden en teleurstellingen. Eigenlijk zou het beter zijn om niet in te vullen en daar biedt dat blauwe blik met crème een handig ezelsbruggetje: N.I.V.E.A. Niet Invullen Voor Een Ander.
Want je kunt niet weten hoe een ander zich voelt, je kunt er wel naar vragen.

Je wilt graag meer steun, dan kun je beginnen bij jezelf.

Want wachten tot een ander je vanzelf begrijpt werkt niet. Ze kunnen het immers niet op je voorhoofd aflezen.
Nu is het niet altijd gemakkelijk om erover te praten, je stelt je daarmee kwetsbaar op en je kunt dan ook gekwetst worden. Maar je mond houden betekent niet dat je niet gekwetst kunt worden. Bovendien ontzeg je jezelf door je mond te houden de kans op steun uit je omgeving.

Wat kun je dan doen?

Het is eigenlijk heel eenvoudig: praat erover. Wees daarbij wel selectief in hoe open je bent, je hoeft niet ALLES aan IEDEREEN te vertellen.
Kies uit van wie je steun wilt, leg hem of haar je gevoelens uit en geef aan waar jij behoefte aan hebt. Dat kun je heel simpel houden met: ‘Ik heb de behoefte dat mijn gevoel erkend wordt.’
Je kunt ook je verwachting uitspreken: ‘Je hoeft me geen advies te geven, ik wil graag dat je alleen even naar me luistert.’

Bedenk ook een ‘korte versie’ van wat er gebeurd is voor degenen die je niet alles wilt vertellen. Als je daarvoor neutrale en positieve woorden kiest wordt jouw pijn niet steeds opnieuw diep aangeraakt. Je kunt ook de aandacht een beetje van jezelf afleiden door het inlevingsvermogen van de ander aan te spreken. ‘Soms is het moeilijk, maar ik red me wel. En jij? Heb jij ooit zoiets meegemaakt?’

Is een gesprek moeilijk voor je? Een brief of e-mail schrijven is een goed alternatief. Probeer daarbij vanuit jezelf te schrijven en ga niet beschuldigen. Verzend je brief pas als je tevreden bent over hoe je je behoeften hebt verwoord. Soms helpt het om even afstand te nemen en er 1 of 2 dagen later nog eens naar te kijken, dan zie je de dingen weer anders.

Gun het jezelf om te oefenen

Als je wilt proberen om anders te communiceren en niet in te vullen, hoeft het natuurlijk niet in één keer goed! Realiseer je daarbij dat er niets zo moeilijk is als je kunnen indenken dat een ander anders denkt, dat het anders gaat in zijn of haar hoofd dan bij jou.
Wil je meer lezen over omgaan met je omgeving? Denise Hilhorst schreef er een heel toegankelijk e-boek over: ‘Meer steun, minder teleurstellingen’. Je kunt het hier bestellen.

En wil je graag hulp bij het omgaan met je omgeving?
In het online programma Rust rond je misgelopen zwangerschap, komt dit uitgebreid aan bod en leer ik je stap voor stap hoe je dat op een praktische manier kunt doen.
Of gun jezelf persoonlijke begeleiding, je verdient het.

Ook interessant:

• Maakt het uit hoe lang je zwanger was?
• Omgaan met een miskraam: deze 5 aandachtspunten gaan je helpen
• Kun je er open over zijn als je een miskraam had? En hoe dan?