Wanneer je tijdens de zwangerschap je kindje verliest door een miskraam, omdat het stil geboren is of je hebt moeten kiezen voor het afbreken van de zwangerschap, rouw je om je ongekende kindje.

Rouw is de keerzijde van liefde en je hield immers al van het kindje dat in je buik groeide. Je moet alweer afscheid nemen van je kindje terwijl je het amper hebt gekend.
Wat dat moeilijk maakt is dat er geen herinneringen aan je kindje zijn, maar (bijna) alleen herinneringen aan de zwangerschap.
Een van de dingen die je kunnen helpen is schrijven over wat de miskraam met je doet. Door je herinneringen en gevoelens vast te leggen en het zwart op wit te kunnen zien wordt het toch een beetje tastbaar.
Woorden geven aan je gevoelens en gedachten helpt je de dingen op een rijtje zetten. Dat geeft overzicht. Door het op te schrijven gaat het als het ware uit je hoofd en kun je er met wat meer afstand naar kijken. Omdat je zelf de momenten waarop je schrijft bepaalt geeft dat ook een bepaalde vorm van controle. Vaak merk je dat je daardoor minder gaat piekeren.

Als je over je miskraam schrijf ben je met jezelf in gesprek

Een voordeel ten opzichte van praten met anderen is dat je niet in de rede wordt gevallen en je daardoor niet wordt afgeleid van je gedachten en gevoel. Zo kun je het helemaal onderzoeken, en is het helemaal van jou. Je hoeft ook jezelf niet te ‘filteren’. Wanneer je met een ander praat heb je misschien de neiging om niet alles te laten zien wat je bezighoudt. Je kijkt dan als het ware al een beetje met de bril van de ander naar jezelf en houdt misschien dingen terug waarvan je denkt dat de ander ze niet zal begrijpen.
Bij het schrijven over je miskraam hoeft dat niet, er is geen goed of fout.

Wat je geschreven hebt kun je natuurlijk ook teruglezen. Als je over een langere periode schrijft geeft dat ook inzichten in jezelf en wat er is veranderd. Door het terug te lezen kun je zien wanneer je het moeilijker had en dat je er eerder anders tegenaan keek.
Je bent in feite je eigen onderzoeker.

Schrijven over je miskraam kan op verschillende manieren

Je kunt over je miskraam schrijven op je PC of tablet, maar het kan ook in een mooi schrift of notitieboek als dagboek. Je hoeft niet per sé te schrijven om het aan anderen te laten lezen, het kan ook puur voor jezelf.
Wanneer je je verhaal deelt in bijvoorbeeld een besloten Facebookgroep of forum geeft je dat vaak herkenning en betrokkenheid van lotgenoten. Een nadeel hiervan kan zijn dat je ook steeds opnieuw wordt geconfronteerd met de verhalen en het verdriet van anderen.
Of je een dagboek maakt of misschien kiest voor een blog, dat bepaal jij.
Gaandeweg kun je hierover ook van gedachten veranderen. Menig boek met ervaringsverhaal is begonnen als een dagboek van de schrijfster zelf. De overweging om het uit te geven of te delen is vaak het helpen van anderen die zich in een vergelijkbare situatie bevinden.

Of je het nu naar buiten brengt of niet, door over je miskraam te schrijven  geef je je ongekende kindje een gezicht

Hiermee erken je het bestaan van je kindje, hoe kort dat ook is geweest. Je geeft het een plek in jouw leven.
Heb je weinig met schrijven of merk je dat het niet genoeg is voor jou, weet dan dat er meer manieren zijn om je ongekende kindje een plek te geven. In het online programma Rust rond je misgelopen zwangerschap komen deze uitgebreid aan bod.

Rust rond je misgelopen zwangerschap is een uniek programma om jou te ondersteunen en begeleiden. In 7 weken krijg je 7 stappen aangereikt om jou te helpen je verlies te integreren, waardoor je je al snel beter gaat voelen en weer kunt genieten van wat er al wel is in je leven.
Wil je met mij van gedachten wisselen of dit iets voor je is? Of heb je een andere vraag? Neem dan contact met me op voor een vrijblijvend online kennismakingsgesprek. Ik ben er voor je.

Ook interessant:

• 1 op de 4: Wat is jouw verhaal?
• De 6 meest gemaakte fouten binnen je relatie na verlies van je kindje
• Invul- en (ver)werkboeken voor als je een miskraam had