Tijdens mijn ontbijt lees ik de digitale krant.

Dat wil zeggen, ik surf wat rond en via Facebook en een bericht over een hond die op de parkeerplaats van de Efteling in de auto wordt achtergelaten kom ik terecht bij een bericht dat Rafaël en Sabia uit elkaar gaan. Er zit een filmpje bij dat ik aanklik.
De presentatrice en Evert Santegoeds babbelen wat over contracten en gescheiden vakanties van Rafaël en Sabia. Dan brengt de presentatrice het kindje dat zij in 2013 verloren ter sprake. Santegoeds heeft het over een triest verhaal en dan hoor ik hem zeggen ‘Achteraf kun je zeggen: misschien is het maar goed dat dat toen niet is doorgegaan.’

Pardon, meneer Santegoeds????

Het is nooit ‘goed’ om afscheid van je verwachte kindje te moeten nemen! Een buitengewoon kwetsende opmerking, voor Sabia en Rafaël, en voor al die andere ouders die iets soortgelijks is overkomen.
Je kunt van Sabia vinden wat je wilt, maar beweren dat het ‘goed’ is dat ze haar dochter verloor… Zodra je weet dat je zwanger bent ga je een voorstelling maken van het komende kindje en van je leven met dit kindje. Als geboorte en dood samenvallen zet dat je hele leven op zijn kop.
En na 19 weken zwanger te zijn moet je ‘gewoon’ bevallen, dat is niet iets dat je kunt vergeten. En dan daarbij opgeteld dat ze al eerder tijdens de zwangerschap afscheid van een kindje heeft moeten nemen. (Toen ze nog met Khalid Boulahrouz getrouwd was verloren zij tijdens het EK in 2008 na 6 maanden zwangerschap hun dochter Anissa.)

Serieus verlies

Vrijwel dagelijks hoor ik de verhalen van vrouwen die tijdens de zwangerschap hun kindje verloren en daardoor diep geraakt zijn, ook al als het nog heel pril was. Het verliezen van je kind tijdens de zwangerschap of rond de geboorte is een heftig verlies, waar helaas niet altijd evenveel begrip en erkenning voor is.
Zolang er mensen zijn die er zo over denken als meneer Santegoeds wordt dit taboe nooit doorbroken. En helaas zijn er (vrees ik) veel mensen die er ook zo over denken en zich door de opmerking van meneer Santegoeds niet bewust zullen worden van de impact die zo’n verlies kan hebben én van de impact van hun houding op ouders die dit meemaken.
Jammer dat meneer Santegoeds zich niet bewust is van zijn invloed. Het zou toch mooi zijn als hij had kunnen zeggen: ‘Ja, dat is zo’n triest verhaal, dat verdient niemand om mee te moeten maken.’

Klik hier om het filmpje en het bericht te bekijken.