Anita is 32 jaar en woont in Noord-Brabant met haar man en hond Louie, een Franse Basset. Ze is met een coach op zoek naar een nieuwe passende baan omdat ze in haar huidige baan (op een woongroep met mensen met een verstandelijke beperking) niet meer kan werken na een bedrijfsongeval.
Verder blogt ze graag op haar website Mindjoy.nl en ze wil graag moeder worden, maar dat gaat niet zomaar.
Dit is haar verhaal:
Cyclus?
Ik heb nooit een normale cyclus gehad en ging mede daardoor op mijn vijftiende aan de pil. Eigenlijk wist ik al meteen dat, toen ik op mijn dertigste met de pil stopte, het ook niet op gang zou gaan komen. Dus na een cyclus van twee keer dat jaar zat ik met mijn man bij de huisarts voor een doorverwijzing naar de gynaecoloog.
Want op een natuurlijk wijze zwanger worden ging zo natuurlijk niet lukken…
Onderzoeken en hormoonbehandelingen
Er werden ons vragen gesteld en verschillende onderzoeken afgenomen toen we begin 2015 de uitslag PCOS kregen. Dat wat ik al dacht werd werkelijkheid en we zouden samen het traject met hormoonbehandelingen en vele ziekenhuisbezoeken in moeten.
Het lag dus aan mij want met de vruchtbaarheid van mijn man was gelukkig niets aan de hand. Soms moeilijk maar ik was wel blij dat het niet óók aan hem lag. Hormoonbehandelingen zijn namelijk best pittig maar met extra stimulatie van de eitjes zou ik wel op een ‘natuurlijke’ wijze zwanger kunnen gaan worden. En warempel na vier behandelingen met 100 mg clomid was ik zwanger.
Vol ongeloof staarden we naar de test en waren voorzichtig blij dat het toch zo snel al gelukt was. Na de tweede vroege echo in het ziekenhuis kregen we helaas te horen dat het er niet goed uit zag en werden we doorverwezen naar het miskraamspreekuur. Een grote klap en we zaten dan ook verslagen in de auto terug naar huis.
Miskraam opwekken
Nadenken over het afbreken van de zwangerschap, dat wil je niet. Helaas moesten we er toch aan gaan geloven. Afwachten, opwekken of een curettage? De laatste optie willen ze in ons ziekenhuis alleen toepassen als het echt niet anders kan en zelf wilden we daar ook nog niet aan. Want stel dat ze het verkeerd gezien hebben bij een eerdere echo en je toch een gezonde zwangerschap afbreekt. Toen de miskraam na twee weken nog niet op gang kwam en de zwangerschapsverschijnselen steeds moeilijker voor mij werden kozen we met 10 weken voor het opwekken. Onwijs heftig om zelf tabletten in te moeten brengen.
De tabletten brachten een soort van bevalling op gang. Hevige krampen, overgeven en darmklachten gingen vooraf aan de daadwerkelijk miskraam. Maar toen het bloeden na 10 uur startte lag daar ineens een intacte embryo in het toilet.
Het meest heftige wat ik ooit heb meegemaakt en ook voor mijn man want die moest vanaf de zijlijn toekijken hoeveel pijn ik had. Na twee dagen verloor ik nog de placenta en tot een week na de miskraam heb ik nog krampen, gehad.
Lichamelijk ging het toen weer beter maar geestelijk is natuurlijk een ander verhaal want de verwerking begint dan pas. Mijn verhaal deelde ik binnen één week na de miskraam dan ook op mijn blog en dat deed mij goed.
Doorgaan of niet?
Mijn cyclus kwam na de miskraam natuurlijk niet echt op gang. Gaan we meteen weer verder met de hormoonbehandelingen of nemen we even rust?
Op zich hadden we nog niet een ontzettend lang traject achter de rug dus kozen we ervoor om verder te gaan. Na de eerste ronde was daar wederom een positieve test maar echt blij durfden we niet te zijn want de miskraam zat nog vers in ons geheugen. Toen ik ging bloeden wist ik eigenlijk al hoe laat het was, met 8 weken verloor ik afgelopen maart het vruchtje.
Gelukkig deed mijn lichaam het dit keer wel zelf en was er nog weinig te zien. Lichamelijk was het minder heftig maar een gevoel van falen komt dan echt wel om de hoek kijken. En twee miskramen zo kort na elkaar krijgen heeft een grote impact op je leven.
Ik mocht laten onderzoeken of er een oorzaak voor te vinden is, maar zowel uit het chromosomenonderzoek als het algemeen bloedbeeld bij mij kwam niets naar voren. Maar de natuurlijk op gang gekomen tweede miskraam heeft wel iets positiefs gedaan voor mijn lichaam.
Ik kreeg ineens een cyclus en na de tweede ronde hadden we wederom een positieve test in handen. Angst overheerste maar deze zwangerschap verloopt zonder problemen en er rolden tranen van geluk over mijn wangen toen we bij de eerste echo een kloppend hartje zagen. Februari 2017 gaat de kleine komen en driemaal blijkt voor ons gewoon scheepsrecht te zijn!
Ook interessant: