Categoriearchief: 1 op de 4 dat ben ik

1 op de 4 dat ben ik... Joyce

1 op de 4… dat ben ik: het verhaal van Joyce

Joyce is 34 en ruim 15 jaar samen met Joost, waarvan 2,5 jaar getrouwd. Inmiddels is ze moeder van een tweeling van 1,5 jaar. Dit was al haar vierde zwangerschap. Na een zwangerschap die is afgebroken na 14 weken in verband met trisomie 18, kreeg ze nog 2 miskramen. Genieten van de zwangerschap was moeilijk voor haar door de angst dat het weer mis zou gaan.

Hoe kun je genieten van een zwangerschap na miskramen?

Geen goede 12 weken echo

Op 4 januari 2015 had ik een positieve zwangerschapstest in handen. Wat waren we blij! We gingen naar de verloskundige en zagen een kloppend hartje.
Bij de 12 weken echo was de echoscopiste opeens stil: “Dat is niet wat ik hoor te zien” zei ze al vrij snel. Ze zag een enorme nekplooi. Dat was geen goed teken…. Met een kans van 1 op 2 dat ons kindje trisomie 18 (het Edwardssyndroom) had, ging de echoscopiste bellen naar het ziekenhuis. Lees verder →

1 op de 4 dat ben ik: het verhaal van Celina

1 op de 4… dat ben ik: het verhaal van Celina

Celina is 31 en nu 6 jaar samen met haar man en ze hebben een dochter van 4. Celina heeft daarnaast ook miskramen gehad en vorig jaar kwamen ze voor de onmogelijke keuze te staan om de zwangerschap van hun zoontje af te breken.

Zwanger zijn is niet mijn grootste hobby

Vanwege mijn stollingsafwijking kan ik niet ‘zomaar’ zwanger worden. Ik slik bloedverdunners en als ik zwanger wil worden moet ik eerst overstappen op injecties. Ook word je dan bij een zwangerschap extra gecontroleerd.
Dan kun je dus niet denken ‘We zien wel hoe het loopt’, maar moet je van te voren al gaan afspreken met elkaar: wat gaan we doen.
Mijn eerste zwangerschap liep mis. Bij de echo met 12/13 weken bleek het hartje gestopt met kloppen, en moest ik gecuretteerd worden. Ik voelde me verschrikkelijk en zag ook nog eens op tegen de narcose. Toch had ik ook het idee dat dit niet zomaar gebeurde en daar haalde ik ook wel troost uit. De volgende keer ging het goed en werd onze dochter geboren.
Na onze dochter is het nog een keer misgegaan, deze keer kwam het met 8 weken zelf op gang. Het is heel natuurlijk, maar het is ook raar dat het dan zelf zo er uitkomt. Ik vond het op een bepaalde manier ook heel bijzonder dat dit zo gebeurt, dat je lijf dat allemaal maar doet.

Doorgaan

Lees verder →

1 op de 4, het verhaal van Hanneke

1 op de 4… dat ben ik: het verhaal van Hanneke

Hanneke is creatief therapeut en helpt in haar praktijk Atelier Kameleon kinderen en jongeren met autisme. Ook begeleidt ze mensen die te maken hebben met rouw, want ze vindt het belangrijk om alles wat met rouw, verlies en de dood te maken heeft bespreekbaar en zichtbaar te maken. Daarom deelt ze ook graag haar verhaal in de serie 1 op de 4.

Hanneke trouwde op 27 april 2007 met haar jeugdliefde Hubert. En al snel was het voor hen duidelijk. Ze wilden kinderen. Dat dat niet vanzelfsprekend is, daar stonden ze niet bij stil.

Was moeder worden wel een optie?

Lees verder →

1 op de 4, dat ben ik : het verhaal van Suuz

1 op de 4… dat ben ik: het verhaal van Suuz

Suuz is 37 en na vijf miskramen en 3 ICSI blijkt ze uitbehandeld te zijn met eigen materiaal. Haar laatste hoop is een traject met eiceldonatie, als uit de onderzoeken naar de herhaalde miskramen niks geks komt. Suuz schreef een ontroerende brief aan haar klein prutsje. Een brief die ze graag met jullie deelt.

Dag lief klein prutsje!

Heel even waren wij ook die mensen die dromend over de babyafdeling van de IKEA mochten lopen, fantaserend over jou in een mooi, nieuw wiegje. Van die mensen waar we eigenlijk al twee jaar een beetje jaloers op zijn. Heel eventjes heb ik gevoeld hoe het is om zwanger te zijn, de gekke grillen die mijn lichaam uithaalt onder invloed van het zwangerschapshormoon dat jij zo goed produceerde. En heel even kon ik zwijmelend langs de winkel met positiekleding lopen, zonder pijn naar zwangere vrouwen kijken en genieten van een moeder die met een klein kindje speelt. Heel even konden wij dromen over onze zo verlangde toekomstdroom, over uitstapjes naar opa en oma, over zelfgemaakte babykleertjes, over kleine babysneakers, over samen kletsen op de fiets met jou in een kinderzitje voorop, over een nieuw leventje waar we sinds die twee roze streepjes al zo veel van hielden en over onze toekomst samen als gezinnetje. Over jou! Lees verder →