“Ik hoop dat je in de hemel bent omringd door je broertjes en zusjes, dat ze je zullen vasthouden zoals wij dat graag hadden willen doen, dat ze je laten weten dat je gewenst en geliefd bent, dat ze je troosten en je in slaap zullen zingen.” Zomaar een stukje uit de afscheidsbrief aan ons laatst verloren kindje.
We hebben dat kindje Musje genoemd toen ik net zwanger was. Want we werden behandeld in het Erasmus, en musjes zijn vogeltjes waar wij altijd blij van worden. Ons toen nog niet beseffend dat ook Musje nooit in onze armen zou liggen en we Musje nooit groot zouden zien worden.
En ook niet beseffende dat het zien van musjes later soms zoveel emoties teweeg kon brengen. Verlies, wanhoop, verdriet, onmacht, frustratie, liefde, het zijn slechts woorden, voor ons woorden die onze gevoelens weergeven en een dagelijkse worsteling.
Ik ben Tritia * 34 * wifey for lifey * bediende van Billy, Lizzy en Louie * run-and-bike-a-holic * hapjes en drankjes * slechte grappen * lach niet maar schater, drink wijn geen water! *
