Wat ik heel bijzonder vind is dat ik het vaak als een van de eersten te horen krijg van mijn cliënten als ze opnieuw zwanger zijn. Zo sprak ik onlangs verschillende dames die weer pril zwanger zijn na meerdere miskramen. Voor de meeste vrouwen is een nieuwe zwangerschap na een miskraam niet meer onbezorgd. Ik krijg dan ook vaak de vraag hoe je daar mee om kunt gaan.
Een kinderwens die maar niet vervuld lijkt te worden trekt een zware wissel op je. Als je maand na maand maar niet opnieuw zwanger wordt, of misschien wel makkelijk zwanger wordt maar het steeds maar misgaat…
Je gaat van hoop naar teleurstelling en verdriet, vindt weer wat hoop, krijgt een nieuwe teleurstelling voor je kiezen en zo gaat het maar door…
Je wordt er verdrietig en onzeker van en voelt je soms heel alleen.
Iedere vrouw van wie een zwangerschap is misgelopen zal het herkennen: Je wilt graag de oorzaak weten en vraagt je af of je iets anders had kunnen doen om het te voorkomen.
Zo kreeg ik onlangs van iemand de vraag of het beter zou zijn om zo min mogelijk inwendige echo’s te doen vroeg in de zwangerschap. Ze wist met haar hoofd wel dat het officieel geen kwaad kan voor het kindje, maar toch voelde het voor haar niet goed…
Een van de dingen die de impact van een misgelopen zwangerschap zo diep maakt, is dat je verlies onzichtbaar is. Een tastbare herinnering aan je miskraam kan helpen om je ongekende kindje plaats te geven in je leven.
Een tijdje terug was ik bij een event waar iets bijzonders gebeurde dat ik graag met je wil delen. Het was een event met allemaal dames-ondernemers en aan het eind van de middag gebeurde er iets bijzonders waar iedereen door werd geraakt.
Een fotografe stond op en vertelde over haar passie-project: van foto’s van zwangere buiken maakte ze kunstobjecten. Ze dacht dat dat alleen voor haarzelf en een paar mensen in haar omgeving waardevol was, want wie zit daar nou op te wachten?
Twee rijen voor mij stond meteen iemand op. Je kon voelen dat zij hier dringend iets op wilde zeggen. Ze zei: “Ik ben 5 keer zwanger geweest en ik heb 1 kind. Ik heb niets dat mij aan deze zwangerschappen herinnert, en ik had gewild dat ik die mogelijkheid had gehad.”
De emotie was voelbaar in de zaal. Ik kreeg meteen een brok in mijn keel en zag meerdere mensen met natte oogjes. Lees verder