1 op de 4… dat ben ik: het verhaal van Joyce

Joyce is 34 en ruim 15 jaar samen met Joost, waarvan 2,5 jaar getrouwd. Inmiddels is ze moeder van een tweeling van 1,5 jaar. Dit was al haar vierde zwangerschap. Na een zwangerschap die is afgebroken na 14 weken in verband met trisomie 18, kreeg ze nog 2 miskramen. Genieten van de zwangerschap was moeilijk voor haar door de angst dat het weer mis zou gaan.

Hoe kun je genieten van een zwangerschap na miskramen?

Geen goede 12 weken echo

Op 4 januari 2015 had ik een positieve zwangerschapstest in handen. Wat waren we blij! We gingen naar de verloskundige en zagen een kloppend hartje.
Bij de 12 weken echo was de echoscopiste opeens stil: “Dat is niet wat ik hoor te zien” zei ze al vrij snel. Ze zag een enorme nekplooi. Dat was geen goed teken…. Met een kans van 1 op 2 dat ons kindje trisomie 18 (het Edwardssyndroom) had, ging de echoscopiste bellen naar het ziekenhuis. Lees verder →

1 op de 4… dat ben ik: het verhaal van Celina

Celina is 31 en nu 6 jaar samen met haar man en ze hebben een dochter van 4. Celina heeft daarnaast ook miskramen gehad en vorig jaar kwamen ze voor de onmogelijke keuze te staan om de zwangerschap van hun zoontje af te breken.

Zwanger zijn is niet mijn grootste hobby

Vanwege mijn stollingsafwijking kan ik niet ‘zomaar’ zwanger worden. Ik slik bloedverdunners en als ik zwanger wil worden moet ik eerst overstappen op injecties. Ook word je dan bij een zwangerschap extra gecontroleerd.
Dan kun je dus niet denken ‘We zien wel hoe het loopt’, maar moet je van te voren al gaan afspreken met elkaar: wat gaan we doen.
Mijn eerste zwangerschap liep mis. Bij de echo met 12/13 weken bleek het hartje gestopt met kloppen, en moest ik gecuretteerd worden. Ik voelde me verschrikkelijk en zag ook nog eens op tegen de narcose. Toch had ik ook het idee dat dit niet zomaar gebeurde en daar haalde ik ook wel troost uit. De volgende keer ging het goed en werd onze dochter geboren.
Na onze dochter is het nog een keer misgegaan, deze keer kwam het met 8 weken zelf op gang. Het is heel natuurlijk, maar het is ook raar dat het dan zelf zo er uitkomt. Ik vond het op een bepaalde manier ook heel bijzonder dat dit zo gebeurt, dat je lijf dat allemaal maar doet.

Doorgaan

Lees verder →

De nadelen van positief denken

Wat je jezelf ontneemt als je niet (of niet voldoende) stilstaat bij je miskraam

Wie een miskraam heeft gehad krijgt meestal al snel te horen van haar omgeving: blijf positief. En je hebt zelf misschien ook wel de neiging om in de ‘Kop-op’ modus te gaan…
Natuurlijk is het belangrijk om niet bij de pakken neer te gaan zitten en niet in je verdriet te blijven hangen, het leven gaat immers door. Maar er is óók je pijn en verdriet, en om te helen heb je het nodig om daar aandacht en ruimte aan te geven.

Kinderwens

Naast de pijn en het verdriet om je miskraam is er ook je kinderwens. En je kinderwens is vaak nog sterker geworden, juist doordat je zwanger bent geweest.
In de praktijk zie ik dat veel vrouwen de neiging hebben om zich te blijven richten op weer zwanger worden. Want als je weer zwanger bent en je bent de kwetsbare termijn eenmaal voorbij, dan kun je het verdriet snel achter je laten. Toch? Lees verder →

1 op de 4… dat ben ik: het verhaal van Hanneke

Hanneke is creatief therapeut en helpt in haar praktijk Atelier Kameleon kinderen en jongeren met autisme. Ook begeleidt ze mensen die te maken hebben met rouw, want ze vindt het belangrijk om alles wat met rouw, verlies en de dood te maken heeft bespreekbaar en zichtbaar te maken. Daarom deelt ze ook graag haar verhaal in de serie 1 op de 4.

Hanneke trouwde op 27 april 2007 met haar jeugdliefde Hubert. En al snel was het voor hen duidelijk. Ze wilden kinderen. Dat dat niet vanzelfsprekend is, daar stonden ze niet bij stil.

Was moeder worden wel een optie?