Je kunt verdriet niet wegen, ieder verlies is anders en ieder beleeft het anders.

Maakt het uit hoe lang je zwanger was?

9 reacties

Vaak wordt gedacht dat een miskraam, zeker wanneer het je vroeg in de zwangerschap overkomt, niet zo veel voorstelt.

Veel vrouwen die een miskraam krijgen horen opmerkingen in de trant van ‘Het was nog maar pril…’
De mensen in je omgeving maken zulke opmerkingen omdat ze het moeilijk vinden om jou verdrietig te zien en je verdriet willen wegnemen. Voor jou kan dat voelen alsof jouw verdriet er niet mag zijn, en dat doet pijn. Je verdriet wordt op die manier niet erkend.

Ook een prille miskraam is een verlieservaring die je raakt.

Vanaf het moment dat je een positieve zwangerschapstest in je handen houdt verandert je Lees verder →

Waarom je je soms schuldig voelt na een miskraam of afgebroken zwangerschap

4 reacties

Veel vrouwen hebben na een miskraam of afgebroken zwangerschap last van schuldgevoelens. Hoe kan het dat je met je verstand best wel weet dat je er niets aan kon doen, maar je je toch schuldig voelt?

De schuld zoeken bij jezelf

We willen graag dat het leven logisch is, dat dingen samenhangen in oorzaak en gevolg. Op die manier kunnen we het begrijpen en dat geeft een vorm van controle over je leven.
Als je een positieve zwangerschapstest in je handen hebt ga je er vanuit dat je over een maand of 9 een kindje krijgt. Wanneer het dan misloopt wil je begrijpen hoe dat kan. Je vraagt je af Lees verder →

Hoe help je je kind als het een broertje of zusje moet missen?

4 reacties

Als je een miskraam hebt gehad of ervoor hebt moeten kiezen om je zwangerschap af te breken, is dat niet alleen voor jou en je partner een verlies waar je mee moet leren leven.

Ook je kind mist een broertje of zusje. Dat is niet alleen zo als je al een kind hebt wanneer je zwangerschap mis gaat, ook het kind of de kinderen die je na het verlies van je ongekende kindje misschien nog gekregen hebt missen hun broer of zus.

Soms geeft een kind dat duidelijk aan door te vragen naar een broertje of zusje.

Het kan echter ook zijn dat het zich op andere manieren uit. Bijvoorbeeld door veel te vragen Lees verder →

Schaduwen op het strand

Pardon, meneer Santegoeds?

1 reactie

Tijdens mijn ontbijt lees ik de digitale krant.

Dat wil zeggen, ik surf wat rond en via Facebook en een bericht over een hond die op de parkeerplaats van de Efteling in de auto wordt achtergelaten kom ik terecht bij een bericht dat Rafaël en Sabia uit elkaar gaan. Er zit een filmpje bij dat ik aanklik.
De presentatrice en Evert Santegoeds babbelen wat over contracten en gescheiden vakanties van Rafaël en Sabia. Dan brengt de presentatrice het kindje dat zij in 2013 verloren ter sprake. Santegoeds heeft het over een triest verhaal en dan hoor ik hem zeggen ‘Achteraf kun je zeggen: misschien is het maar goed dat dat toen niet is doorgegaan.’

Pardon, meneer Santegoeds????

Het is nooit ‘goed’ om afscheid van je verwachte kindje te moeten nemen! Een buitengewoon Lees verder →