Tegenwoordig kom je het woord zwangerschapsverlies steeds vaker tegen.
Op zich lijkt dit praktisch, met één term kan worden verwezen naar zowel een miskraam als een te vroeg geboren kind of een voldragen en doodgeboren kindje. Hiermee wordt echter ook gesuggereerd dat deze ervaringen vergelijkbaar zouden zijn en dat is zeker niet zo. Het zijn totaal andere gebeurtenissen.
Daarnaast is het woord zwangerschapsverlies niet goed gekozen.
Iedereen zal wel zo ongeveer begrijpen wat er wordt bedoeld, maar het raakt niet aan de emoties waar je mee te maken krijgt wanneer je tijdens de zwangerschap je kindje verliest. Of dat nu gaat om een (vroege) miskraam of om een (veel) te vroeg geboren kindje: je bent niet alleen maar zwanger, je verwacht een kindje. Je kijkt er naar uit en je maakt je een voorstelling van dit nieuwe kindje, hoe zal het eruit zien, is het een jongen of een meisje, op wie lijkt het, wat heeft het voor karakter en natuurlijk ook: hoe zal je leven er straks uitzien als het is geboren.
Wanneer het dan misgaat, ben je niet alleen maar niet meer zwanger. Je moet afscheid nemen van alle verwachtingen en ideeën die je had over de toekomst met dit kindje. En afscheid nemen is rouwen.
Door van zwangerschapsverlies te spreken wordt er aan voorbij gegaan dat het hier om een kindje gaat.
Er wordt zo te weinig erkenning gegeven aan de rouw en het verdriet waarmee je te maken krijgt. Hetzelfde geldt voor het woord miskraam, Manu Keirse merkt in zijn boek ‘Helpen bij verlies en verdriet’ terecht op: ‘het woord ‘miskraam’ roept niet eens het woord kind op.
Dit niet of niet voldoende erkennen van het verdriet en de pijn zorgt er ook voor dat de taboesfeer, die hier nog altijd omheen hangt, niet wordt doorbroken. En juist die taboesfeer maakt het weer moeilijk om veel steun vanuit je omgeving te ervaren.
Zelf spreek ik graag van ‘ongekende kindjes’. Het is het kindje dat je verwachtte en onder je hart hebt gedragen, maar niet of nauwelijks hebt gekend, terwijl je het zo graag had leren kennen.
Behalve je partner en misschien een aantal mensen die heel dicht bij je staan, is het ook niet gekend door anderen. Dat maakt het weer moeilijk om de liefde, die er in jouw hart al was voor je kindje, met de mensen in je omgeving te delen.
Als er erkenning kan zijn dat het een kindje is, dat je niet hebt gekend, kun je je pijn en verdriet delen en zo steun ervaren.
In dit verband hoor ik ook regelmatig ‘ongeboren kind’ of ‘vlinderkindje’, ‘wolkenkindje’ of ‘sterrenkindje’, allemaal mooie benamingen die ook recht doen aan je kindje. Graag hoor ik ook van jou, welk woord spreekt jou aan?
Ook interessant: